Ruim een jaar na afronding van een coachingstraject heeft een meisje bij haar ouders aangegeven “ik wil weer naar Chris”. Ze merkte dat het niet lekker gaat, de overgang naar de middelbare school is wel erg groot. In de loop van drie maanden komt ze drie keer. Bij de laatste sessie pakt ze een A4 en schrijft als reminder woorden/zinnen op die haar kunnen steunen. Bij het weggaan kijkt ze me lachend aan –ik zie ook rust in haar ogen- en zegt “zo is het goed, nu weet ik het weer”. Zo krachtig…
